Αυτοί οι καλλιτέχνες που ακούς την πρώτη νότα από τη φωνή τους και καταλαβαίνεις ποιοι είναι. Ο Βασίλης Καρράς. Ο απλός, αλλά ιδιαίτερος άνθρωπος. Αυτός που έκανε πλακίτσα με το γρέζι της φωνής του και συντρόφευε με τα τραγούδια του πολλές γενιές. Πλέον στη γειτονιά των Αγγέλων για να αναπαυτεί.
Πολλές φορές οι ανακοινώσεις ήταν δυσοίωνες. Ακόμα περισσότερες υπήρχαν μέσα που ήταν… έτοιμα από καιρό για το μοιραίο. Αυτός όμως φρόντισε να το κάνει με τον τρόπο του. «Ξεγέλασε» τον θάνατο ουκ ολίγες φορές. Ήξερε πως δεν θα μπορεί να το κάνει για πάντα, ασφαλώς. Πρόλαβε να χαιρετίσει τον κόσμο που τόσο τον αγαπούσε. Πρόλαβε για να δηλώσει χορτάτος, γεμάτος, ολοκληρωμένος.
Ναι, οι τελευταίες του εμφανίσεις ήταν πιο βαριές από τις άλλες. Έδινε το μικρόφωνο στον κόσμο, πρόσφερε την ενέργειά του χωρίς να κάνει σκόντο, έδινε την ψυχή του για τον κόσμο που τόσο πολύ αγαπούσε. Έπαιρνε πίσω όλα όσα ήθελε. Ενδεχομένως αυτός να ήταν και ο λόγος που δεν ήθελε να σταματάει να τραγουδάει ζωντανά. Η επαφή με τον κόσμο που τόσο αγαπούσε. Δεν χόρταινε τις εκδηλώσεις λατρείας προς το πρόσωπό του.
Στο θέατρο Πέτρας το 2017 έχει γεμίσει ασφυκτικά. Ο Βασίλης Καρράς άρχισε να χτυπάει τα χέρια του, ζητώντας από τον κόσμο να δώσει ρυθμό. «Νύχτα ξελογιάστρα…» ξεκινάει να λέει και σταματάει. Όχι αυτή τη φορά δεν πήρε το μικρόφωνο πίσω για να συνεχίσει ο ίδιος. Σταμάτησε τους μουσικούς του. Αποφάσισε να σταματήσει για λίγο τη ροή του προγράμματος. Βούρκωσε, ήθελε λίγη ώρα για να ανακτήσει την αυτοκυριαρχία του.
Ο κόσμος δεν σταματάει να σφυρίζει, να χειροκροτά και να τον αποθεώνει. Βασίλης, Βασίλης, Βασίλης… Χωρίς σταματημό.
Βασίλης Καρράς, ο άρχοντας…
«Αν κάποιος περίμενε την ολοκλήρωση μετά από εδώ. Εγώ σήμερα έχω ολοκληρωθεί σαν καλλιτέχνης και σαν άνθρωπος. Δεν θέλω τίποτε άλλο στη ζωή μου. Αυτή η αγάπη που εισπράττω. Μακάρι ο Θεός να μου έδινε τη δύναμη να τη μοιράσω…».
