Χρόνια της αθωότητας στην ΕΡΤ
Media
Την ιστορία του ελληνικού ποδοσφαίρου από τις απαρχές του τη δεκαετία του 1920 μέχρι τη θέσπιση του επαγγελματικού πρωταθλήματος την αγωνιστική περίοδο 1979-80 καταγράφουν τα «Χρόνια της αθωότητας»,Την ιστορία του ελληνικού ποδοσφαίρου από τις απαρχές του τη δεκαετία του 1920 μέχρι τη θέσπιση του επαγγελματικού πρωταθλήματος την αγωνιστική περίοδο 1979-80 καταγράφουν τα «Χρόνια της αθωότητας», που μεταδίδονται κάθε Δευτέρα στις 23.00 από τη συχνότητα της ΕΡΤ3. Ο σκηνοθέτης της σειράς ντοκιμαντέρ Ηλίας Γιαννακάκης αναφέρει ότι πρόκειται για ένα ταξίδι στον χρόνο, χωρίς ωραιοποιήσεις και εξιδανικεύσεις, με στόχο να εντοπίσουμε το νήμα που μας ενώνει με τους πατεράδες και τους παππούδες μας, μέσα από τα χρόνια όπου το ποδόσφαιρο αποτελούσε καθρέφτη της κοινωνικής μας πραγματικότητας. Στα οκτώ επεισόδια της σειράς φιλοξενούνται συνεντεύξεις με προσωπικότητες από τον χώρο του ποδοσφαίρου και του αθλητισμού (Διακογιάννης, Δομάζος, Κούδας, Μαύρος, Κελεσίδης, Χρηστίδης, Κοντογεωργάκης, Στραβοπόδης), που συνοδεύονται από υλικό από το αρχείο της ΕΡΤ.
Μέσα σε οκτώ ωριαία επεισόδια, ο κορυφαίος σκηνοθέτης του είδους, Ηλίας Γιαννακάκης, αποτυπώνει την ιστορία του ελληνικού ποδοσφαίρου, από τις απαρχές του τη δεκαετία του 1920, μέχρι τη θέσπιση του επαγγελματικού πρωταθλήματος, την αγωνιστική περίοδο 1979-80.
Γνωστότερος τόσο για τα αθλητικά όσο και για τα ιστορικά ντοκιμαντέρ του (βλ. πρόσφατα το έργο του “Η Μεταφορά”, με θέμα την Εθνική Βιβλιοθήκη, αλλά και παλιότερες δουλειές του για το ολοκαύτωμα των Καλαβρύτων, τη Μακρόνησο κλπ), ο Γιαννακάκης υπογράφει μία μοναδική σειρά που εξιστορεί την πιο πολύπαθη περίοδο της πρόσφατης Ιστορίας μας (1920-1980) μέσα από γνωστές και άγνωστες σελίδες του πιο λαοφιλούς αθλήματος.
Τι αναφέρει ο σκηνοθέτης
«Πρόκειται», αναφέρει ο σκηνοθέτης, «για ένα ταξίδι στο χρόνο, χωρίς ωραιοποιήσεις και εξιδανικεύσεις με στόχο καθαρά ανθρωποκεντρικό: να εντοπίσουμε το νήμα που μάς ενώνει με τους πατεράδες και τους παππούδες μας, μέσα από τα χρόνια που το ποδόσφαιρο αποτελούσε έναν άμεσο και αυτονόητο καθρέφτη της κοινωνικής μας πραγματικότητας. Η καταστροφή της Σμύρνης, το έπος του ‘40, η Κατοχή, ο Εμφύλιος, οι διώξεις, η χούντα των συνταγματαρχών και η ένταξη της Ελλάδας στην ΕΟΚ, συμβάδισαν απολύτως με τα τεκταινόμενα στο ελληνικό ποδόσφαιρο. Ο Μουράτης υπήρξε μέλος του ΕΑΜ, ο Πιερράκος σκοτώθηκε στο μέτωπο της Αλβανίας, ο Πεντζαρόπουλος ήταν ο μυθικός τερματοφύλακας που θύμιζε στους φιλάθλους τους ήρωες του ‘21, ο Δαρίβας βρέθηκε εξόριστος στη Μακρόνησο και ο Σοφιανός μπαινόβγαινε ως «ποινικός» στις φυλακές Αβέρωφ μέχρι να αυτοκτονήσει στο κελί του Κορυδαλλού. Αυτούς χειροκροτούσαν οι παππούδες μας στα κατάμεστα γήπεδα των δεκαετιών του πενήντα και του εξήντα, αναγνωρίζοντας τους εαυτούς τους στα πρόσωπα των ποδοσφαιρικών ηρώων τους. Όπως και οι πατεράδες μας, λίγο αργότερα, που συμπορεύονταν με τον Δομάζο, τον Παπαϊωάννου, τον Λουκανίδη, τον Κούδα, τον Αϊδινίου, τον Μαύρο και τον Χατζηπαναγή, το παιδί του Εμφυλίου που επέστρεψε από την Τασκένδη…στο τέλος της σειράς αντιλαμβανόμαστε ότι πρόκειται για κάτι υπερπολύτιμο που μάς αφορά πολύ περισσότερο από όσο φανταζόμαστε».